Bewondering voor mijn beste vriendin

Er is mij gevraagd om te schrijven over iemand waar ik bewondering voor heb. Iemand waar ik 'tegen op' kijk. Dit was voor mij geen moeilijke keuze, dit is namelijk mijn beste vriendin. Waarom dan?

Allereerst: wij zijn al beste vriendinnen sinds groep vier van de basisschool. Iemand die het zo lang met mij uithoudt is sowieso al bewonderenswaardig. Haha! Nee, even zonder gekheid. Ik bewonder haar enorm omdat ze een doorzetter is en altijd positief blijft!


Even voorstellen, people, meet Anke:

Deze knappe dame mag ik mijn beste vriendin noemen

Deze bijna 25 jarige schone heeft helaas te kampen met de nodige gezondheidsproblemen. Hierover wil ik niet teveel in detail treden maar het komt er op neer dat ze regelmatig een aantal dagen verplicht op bed ligt, simpelweg omdat haar lichaam het niet toe laat om door te gaan. Ook vakanties gaan gepaard met de nodige ziekenhuisbezoekjes of worden belemmerd omdat zich dan niet fit voelt.

Aan de buitenkant is niets te zien, dat maakt het alleen maar moeilijker. Ze moet er altijd rekening mee houden, ook qua voeding. Nu is het toch wel een healthfanaat maar toch. Het is vervelend om rekening te moeten houden in plaats van er uit vrije wil voor te kiezen.
Als ze zich goed voelt wil ze het liefst doen wat de meeste van onze leeftijd doen: regelmatig op stap gaan, een feestje bezoeken etc. Maar meestal als ze dan een keer uit gaat moet ze de dag erna weer op de blaren zitten. Ondanks dat zit ze in het laatste jaar van haar HBO-opleiding en daar ben ik ontzettend trots op!

Ongeveer een jaar geleden mocht ze van de fysiotherapeut niet hardlopen of andere intensieve sport beoefenen. Dit was te vermoeiend en intensief voor haar lichaam. Toch weerhield dit deze kanjer er niet van om het toch heel rustig op te bouwen en haar lichaam op die manier sterker te maken.

Ik vind het enorm sterk en krachtig dat ze bij iedere 'terug val' weer opkrabbelt en door gaat. Dat ze zichzelf alleen maar beter en sterker wil maken, op ieder vlak! Ze is eigenlijk altijd vrolijk en bekommerd zich om haar dierbaren. Als ik haar huilend op bel wil ze meteen naar me toe komen om me te troosten, hoe slecht ze zich op dat moment ook voelt. En dan te bedenken dat ze maar liefst 50km verderop woont, dus ook niet bepaald om de hoek.

Toen ik haar vertelde dat ik een blogpost over haar wilde schrijven was ze geraakt. Zelf ziet ze het niet als iets waar iemand bewondering voor heeft maar meer als het niet hebben van een keuze. Zelf zegt ze: "Ik móet wel door". Als je het mij vraagt lekker bescheiden, ik zie het wel degelijk als een keuze en blijk van enorme wilskracht. Ze vindt zichzelf belangrijk genoeg om er meer dan het beste van te maken en niet bij de pakken neer te zitten. Iets waar ze enorm trots op mag zijn en dat mag best gezegd worden.


LIEVE ANKE, IK BEN ONWIJS TROTS OP JOU!

Liefs,
Maxime

P.S. Vertel ook eens aan degene die jij bewondert waarom dat zo is. Dat doet niet alleen de ander goed maar ook jezelf.